Listopadowe zamyślenie

Listopad. Taki niefajny miesiąc. Zaczyna się źle, a potem jest tylko gorzej… Przyroda nie wygląda za ciekawie. Liście spadają, słońce bywa rzadko, często jest szaro i ponuro. Chyba że raczy pojawić się przymrozek, to trochę pobieli.

Natomiast niektóre rośliny za bardzo się tym nie przejmują. Wrotycz kwitnie sobie bezstresowo. W domu kwitną doniczkowce. Zwłaszcza grudniki. Ale doniczkowce zaokienne też nie są gorsze.:)

Pozostając przy tematach kwiatowych, to spodobały mi się te chryzantemy. Macałam – żywe. Nie mogłam się oprzeć i zrobiłam zdjęcie, nieudolnie zamazując nazwiska na płycie w programie Paint. Ale kolory są niesamowite. Zdjęcie było robione przed 1 listopada…

Z roślin przejdę do zwierząt. Jakby ktoś miał wątpliwości, to u nas gołębie rosną na krzakach.:)))

U sąsiada są kaczki. Nie wiem, jak się ta rasa nazywa, ale wyglądają zupełnie jak kaczki krzyżówki, tylko w wersji maxi.:) Jedną udało mi się złapać aparatem.

Ze zdjęć „drogowych” udało mi się dopaść rzadkość: pociąg. To są tzw. „stare tory”. Takie urozmaicenie nowego objazdu. No ale musiałam zrobić to zdjęcie o poranku. Przepraszam innych kierowców, ale starałam się zatrzymać w takim miejscu, żeby bezkonfliktowo mnie ominęli.:)

Jedynym miłym akcentem w listopadzie są urodziny mojej Córeczki. Tort musiał być truskawkowy. Toteż w środku miał truskawkowy kolor, dżem truskawkowy i masę truskawkową.:) Kolor biszkoptu był prawie taki, jak kolor wstążki, ale na zdjęciach nie wyszedł ładnie.

To jeszcze w podobnym temacie. Córcia dostała kiedyś bluzkę. Milusia, różowa, z kotkiem. Było jedno ale: tekst na bluzce. Osoba, która dała bluzkę nie znała angielskiego… Postanowiłam trochę bluzkę przerobić. Przepraszam za tekst, ale muszę pokazać oryginał, żeby był widoczny efekt końcowy. Różnica w kolorze bluzki wynika z pory robienia zdjęcia i oświetlenia. Użyłam 7 odcieni kordonków, trzech odcieni koralików, dwóch odcieni muliny. No i oczywiście igieł, szydełka, nici i nożyczek.:)

W listopadzie jeszcze są moje urodziny, w tym roku 50, ale to już pominę. Tortu nie będzie, bo zawsze Mama mi robiła… Ja Jej nie zdążyłam urządzić 80 urodzin, zabrakło miesiąca, miała w marcu… No po prostu nie lubię listopada… Jeszcze tylko grudzień i ten koszmarny rok się skończy.

Pozdrawiam serdecznie

Grażyna

Październikowe przysypianie

Październik mija sobie spokojnie. Jedno dziecię w szkole, drugie w domu, ale przed komputerem. Wieś powoli cichnie, przyroda mości się do snu. Ptaszory odleciały. Zostały między innymi bażanty, piskające sikory i drące dzioby wróble. Pogoda bywa klasycznie jesienna, czyli senna, deszczowa i paskudna. Czasem mamy jakiś ładny zachód słońca, rano mgły, ale na szczęście bez przesady. Co cenię sobie szczególnie w poniedziałki, kiedy o świcie wiozę córcię do szkoły z internatem. Ja sama najchętniej bym się gdzieś zwinęła i spała.

Nie wiem, jak opanować te wielkie przerwy między akapitami. Wrrr… Najpierw będzie zachód, a potem coś, co wyglądało na smugi po samolotach, aczkolwiek bardzo ciekawe.:)))

W październiku oczywiście orzechy i grzyby. U nas w ogródku kanie, w lesie całe mnóstwo różności. Muszę chyba sobie kupić jakiś porządny atlas grzybów, bo jest ich takie mnóstwo, że tego nie ogarniam.:) Ten ostatni to chyba jakiś domek, bo z kominem.:)))

Droga, którą jeżdżę z córcią, jest ostatnio nieźle urozmaicona. Do stania na światłach przed remontowanym wiaduktem na A1 dołożyli nam objazd. Remontują inny wiadukt. Droga będąca objazdem jest koszmarna. Bardzo wąska, nawet dwa samochody osobowe mają problem, żeby się minąć. Jeździ się po poboczu, które jest w coraz gorszym stanie, czyli się zapada. Niedługo będę jeździła na dwóch kołach, jak Schwarzenegger przy parkowaniu.:))) Za to ostatnio wożę przy sobie aparat. Ustawiam go na kierownicy i robię zdjęcia. Czasem jakieś się uda.:))) Ponieważ droga bywa pustawa, to raz mi się nawet udało zatrzymać przed skręceniem i zrobić zdjęcie jabłonki, na widok której zawsze się ślinię.:))) Oczywiście nie trzymam aparatu cały czas na kierownicy, tylko najpierw sobie wybieram miejsca, a potem, jak nic nie jedzie z przeciwka, to lekko zwalniam i robię cyk!:)

Ostatnio powoli zaczynam wracać do robótek. Zrobiłam córci ozdobę do spinki do włosów. Używa jej do… przypinania maseczki.:) Bo jej spada, zawiązywanie troczków nie pomaga, a spinka działa. Do tego zrobiłam jej czapkę w wersji jesiennej czyli takiej ażurowej i chustę pod szyję, bo rano bywa chłodno. Tutoriale oczywiście znalazłam na You Tube. Czapkę na kanale Szydełko (Karolina bardzo dobrze tłumaczy). Chusta natomiast ma nazwę bardzo aktualną: virus.:))) Tę znalazłam u #Qrkoko. Prosta i wciągająca. Bardzo szybko przyrasta.:))) Potem zrobię komplet zimowy, ale jeszcze nie mogę się zdecydować na ścieg do czapki i czy zrobić szalik, czy komin. Zimowe będzie fioletowe, bo coś ostatnio ten kolor jest na topie.

No i październik się kończy. Zobaczymy jak będzie w tym roku wyglądał listopad, a potem zima.

Pozdrawiam serdecznie:)

Grażyna

Wrześniowe wspominanie

Oczywiście wspominanie lata i wakacji. Wakacje były dziwne. Niby były, a jakoś tak nie do końca. Dzieci siedziały w domu pół roku. Koszmar…

Widzę, że coś się pozmieniało w ustawieniach i tym podobnych. Inaczej powstaje wpis, nie wiem, czy uda mi się powstawiać zdjęcia. No ale trzeba się będzie nauczyć. Uch!

W wakacje przez większość czasu siedzieliśmy w domu. Ale w końcu się odważyliśmy i pojechaliśmy w drugiej połowie sierpnia nad morze. Małe, sympatyczne Wicie. Nowa lokalizacja, bo w poprzedniej nie było wolnego domku w tym terminie. Ale też sympatycznie. Wygodnie, dobry układ pokoików, bardzo miły właściciel.:)

No to jak morze, to będzie parę zdjęć.:))) Po drodze dwa bociany. Wyglądały jakby jeden ćwiczył, a drugi komenderował.:)))

Niestety mój aparat ma jakieś plamki. Nie wiem co to, nie umiem tego usunąć, ze zdjęcia w komputerze też nie zawsze się uda. Mam tylko zwykły Paint, na obróbce obrazów się nie znam. Już kiedyś o tym pisałam, ale przypominam, tak na wszelki wypadek.:)))

Oczywiście morze to… zachód słońca.:))) Ale nie tylko. To także mewy, kormorany, jakieś urocze ptaszki. Wielkości szpaka, tylko na długich nogach i z wielkim dziobem. Chyba jakieś biegusy, pojawiające się raczej w przelotach. Są także łabędzie ostrzegające. Leciały sobie spokojnie w stronę wielkiej chmury. Nagle zawróciły i zasuwały z powrotem jak z dodatkowym napędem. Popatrzyliśmy na nie, na chmurę i stwierdziliśmy, że lepiej wrócić. Najlepiej iść na obiad. Ledwo weszliśmy do Tawerny to lunęło. Łabędzie miały rację.:)

Przy okazji: Tawerna Punta w Wiciu jest naprawdę super! Pyszne jedzenie, sympatyczna obsługa, przystępne ceny, ciekawie urządzony lokal. Polecam gorąco!

Jeżeli już jesteśmy przy knajpach to serdecznie ODRADZAM „Bar w kratkę” w Wiciu. Koszmar! Czeka się horrendalnie długo, osoby przychodzące po nas dostawały swoje porcje wcześniej (widziałam zamówioną tę samą potrawę), beznadziejny układ stolików (krzesełko jednego z nich niemal opiera się o drzwi do wc). Obsługa niezbyt miła. Jedzenie fatalne. Na ich stronie FB same pozytywne wpisy (ale mało i zupełny brak negatywnych, co dziwi) zdjęcia potraw takie, jakich tam nie widziałam. Ich słynna zupa z soczewicy to obrzydliwe badziewie, smakujące jak najgorszy sort „zupki z papierka”. No co, było się studentem, to jadło się różne rzeczy…:))) Nie mogę ich opisać FB, to napiszę tutaj. Zresztą pewno wszystkie negatywne komentarze kasują.:)

No to spróbuję wstawić jeszcze parę zdjęć. Nie wiem, jak to będzie wyglądało, bo te zdjęcia jakieś takie małe… No i udało mi się po raz pierwszy zobaczyć na żywo słynne mikołajki. Już przekwitły, ale nadal były piękne.:)

Ale pobyt nad morzem nie trwał długo. Trzeba było wrócić. Koniec lata, początek roku szkolnego. Susza, to grzybów mało, ale parę udało się znaleźć. Udało nam się poobserwować niewielkie stado żurawi ćwiczące wspólny lot przed daleką podróżą.

Dożynek w tym roku nie było. Tylko uroczysta msza. Wieńce niewielkie, symboliczne, żadnych imprez. Ale wspólna praca była.:) Pomysł ogólny, potem kilka zmian i taki efekt końcowy.

Z wieńcem było ciekawie. Wójt w ostatniej chwili dał sołtysom plakaty, że będzie msza dożynkowa dożynek gminnych i prosi o… wieńce. Wszyscy wpadli w panikę, no bo skąd zboże?! Ale nam się udało fajnie wybrnąć. Nasza wieś jest specyficzna: jedna część należy do jednej parafii, a druga do drugiej. Do tego w innej diecezji.:))) No i panie z tamtej części miały zeszłoroczny wieniec w niezłym stanie. I nasze Koło Gospodyń Wiejskich wystąpiło z dwoma reprezentacjami i wieńcami na dwóch mszach w tę samą niedzielę.:)))

A że człowiek całe życie czegoś się uczy, to my też.:))) Oglądałam sobie na You Tube filmiki pana Łukasza Łuczaja. Podaje wiedzę w bardzo przystępny sposób, łatwo potem coś znaleźć. Trafiłam na filmik o smacznych konikach polnych. Oglądałam z opadniętą szczęką. Zawołałam synka. Obejrzał i tak mu oko błysnęło… Mamy własną łąkę… Dziecię poszło na łowy.:) Efekt łowów umieściłam w garnku, według instrukcji z filmu. Hmmm… Pachnie miło. Wygląda… no tak jak wygląda.:))) Pierwszy był wyzwaniem. Ale okazało się, że to naprawdę smaczne! No nie wiem, czy smakują jak rybka, dla mnie nie, ale kwestia gustu. Za to nóżki są cudownie chrupiące i smakują jak najlepsze czipsy.:))) Polecam.:)))

No i to by był taki wpis wrześniowy. Zaraz zobaczę, jak będzie to wyglądało, bo jeszcze się uczę pisania po nowemu.:)))

Pozdrawiam serdecznie:)

Grażyna

Sierpniowe odkurzanie

Doszłam do wniosku, że może jednak odkurzę trochę bloga.:) Wakacje zbliżają się do końca. Lato tak jakby też. Żniwa się kończą. Oczywiście zrobiłam zdjęcie. Z bezpiecznej odległości, zza szyby. Przecież do kombajnu nie podejdę! One są naprawdę straszne! Brrr…
Jak zwykle złapałam trochę chmurek i psę-strażniczkę.:) Do tego ćwiczyłam robienie zdjęć lewą ręką, ale kiepsko mi idzie. Z reguły mylę przyciski i wyłączam aparat, mam też kłopot z ustawieniem ostrości. Ale czasem coś jednak się uda.:) To nie jest naklejka…:))) Wprawdzie do urodzin jeszcze parę miesięcy, ale trzeba było jakoś uczcić te pół wieku życia.:)))
Na Wasze blogi zaglądam, podczytuję, ale najczęściej nie mam totalnie pomysłów na komentarz i nie piszę.
Mój blog zakurzony kompletnie, mało teraz robię zdjęć, więcej siedzę w domu. Powoli staram się jakoś ustawić, poukładać życie na nowo…
Hand made leży odłogiem, nie mogę nawet tkać krajek ani szydełkować, nic się nie udaje, brak pomysłów, chęci, zapału…

Notka jest po to, żeby dać znać, że jednak gdzieś się tam jeszcze pałętam.:) No i żebyście tak zupełnie o mnie nie zapomnieli.:)

Pozdrawiam serdecznie:)
Grażyna

Róża, chmury i spacer

Róża. Dzika i jadalna. Myślałam, że w tym roku nic nie zrobię, bo tak cykała po parę kwiatów. Ale jednak zdecydowała się na masowe zakwitnięcie, to ją oskubałam. Właściwie skubały dzieci.:))) Ja potem zrobiłam resztę. Przy pomocy nożyczek i synka obcięłam białe części płatków, sparzyłam wrzątkiem, potem dodałam cukier i wymęczyłam w makutrze. Na koniec odrobina kwasku cytrynowego (kolor, smak i konserwacja) i spirytusu (smak i konserwacja). I mam dwa małe słoiczku obłędnego zapachu. Chociaż raczej jeden, bo jeden pojedzie do znajomej.:)

Z reguły nie robię zdjęć na cmentarzu. To znaczy ostatnio zrobiłam dokumentacyjnie, jak kamieniarz zadzwonił, że uzupełnił tablicę i dopisał imię Mamy. Wracając popatrzyłam na inne nagrobki. To zabytkowy cmentarz, na pewno są jakieś publikacje go opisujące. Ale przypomniały mi się pomniki z aniołami u Ewy i też parę zdjęć zrobiłam. Zabytkowe anioły i nietypowy pomnik na dziecięcym grobie. Z bazyliszkiem. Legenda głosi, że trójka dzieci zmarła nagle, z niewyjaśnionych przyczyn. Oskarżono o to… bazyliszka.

Niebo ostatnio bywa dosyć bogate. I groźne. Ale jak zawsze piękne i fascynujące.

Czekamy na wakacje, na wyłączenie budzika i trochę spokoju.

Pozdrawiam serdecznie
Grażyna

Panta rhei…

Tak ogólnie nie chce mi się nawet komentować tego co się dzieje… Tylko napiszę, że bardzo lubię pana Marka Niedźwieckiego…
Skupię się na kwiatkach i zwierzątkach…
Będzie pani kopciuszkowa, nasza kocica i kocica sąsiada na jego samochodzie, nasza psica, trochę maków, borówek, truskawek, przetacznik i jedna z prac domowych plastycznych mojej córki.:) Żeby było kolorowo…

Na koniec jeszcze piosenka i chyba pójdę zrobić sobie kolejną kawę… Nie cierpię wcześnie wstawać!

Pozdrawiam serdecznie
Grażyna