Podobno się zaczęła. No niby tak, ptaszęta harcują. Skowronki są nad polami, żurawie już od dawna rankami słychać. Ze względu na przeziębienie oglądam świat na razie zza szyby. Dobrze że nie muszę rano dzieci wyprawiać do szkoły…
Psunia szuka ciepłych, słonecznych miejsc, a fiołki przejęły rolę przebiśniegów – zdjęcia robiłam dzisiaj. No cóż, dawniej mówiono „w marcu, jak w garncu”. Potem „kwiecień-plecień”. No jakoś to się toczy…
Pozdrawiam serdecznie
Grażyna
Życie płynie dalej. Sporo rzeczy trzeba pozmieniać, przeorganizować, wiele spraw pozałatwiać. Oswoić nową rzeczywistość, poddać się leczniczemu działaniu czasu… Bo nie da się tak od razu zapomnieć, nie myśleć, nie płakać… Nie da się uciec od wspomnień, które dopadają w różnych momentach…
W domu klasyczna grypa, w szkołach kwarantanna, siedzimy w domu. Aktualnie tylko ja się nadaję do kontaktów z otoczeniem. Jechałam dziś późnym popołudniem nakarmić psa i papużkę. Pusto, cicho, tak jakoś dziwnie.
A właśnie – może ktoś chce papużkę? Żółta, samotna, niewielka (taka jak faliste), samiczka (chyba), lat mniej więcej 4.
Muszę to wszystko ogarnąć. Pozbierać się.
Dziękuję Wam za obecność, za Wasze słowa, ciepłe myśli. To wiele daje. Działa jak balsam leczący prosto na serce. Jest wtedy łatwiej… Dziękuję Kochani.
Jeszcze tu rzadko zaglądam, nie odzywam się, to ciągle jeszcze trudne, ale będę się starała wrócić…
Pozdrawiam serdecznie
Grażyna
Nie umiem nic napisać. Została już tylko pamięć i żal…
No i przyszedł, doszedł do połowy i leci dalej. Jak to luty. Przebiśniegi nie mają przez co się przebijać, ale i tak kwitną. Tak jak krokusy, stokrotki i leszczyna. Ptaszory zaczynają świergoty, gawrony obłamują gałęzie, krety ryją. Właściwie już nie wiadomo jaka jest pora roku.
Ja tu czasem zaglądam, ale teraz rzadko. Moja mama jest poważnie chora. Jest ciężko, z czasem krucho… Nie piszę, nie komentuję, ale pamiętam o Was.
Pozdrawiam serdecznie
Grażyna
Dziękuję za życzenia i Waszą obecność tutaj.:)
Wpis styczniowy. Ojć. Takie usprawiedliwienie. Bywam u Was, czytuję, ale z komentarzami to już gorzej. Z pisaniem tutaj też. I, jak na razie, to tak się jeszcze trochę utrzyma. Styczniowa strona kalendarza jest u mnie gęsto zapisana i mam porządny kociokwik. Tak się jakoś wszystkiego nagromadziło. Znowu jestem na etapie „O Boże smok! O Boże smok! O Boże SMOOOOK!”
Zdjęć ostatnio robię mało, bo dziecię samo chodzi na przystanek. Ale na przykład synek wypatrzył takie zwierzę u sąsiada na parapecie.
To pustułka. Piękna. Sąsiad, który ma kury, zapewne ma na ten temat inne zdanie…:)))
To jeszcze dorzucę DZISIEJSZE(!) zdjęcie. Dzisiaj czyli 07.01.2020r., zrobione tak w biegu.:) Z ogródka mojej mamy. No ale w mieście mają jednak trochę cieplej i zaciszniej.:)
To tym optymistycznym akcentem kończę wpis. Jak mi się trochę rozluźni i pozałatwiam najpilniejsze sprawy, to powinnam znowu coś tu napisać.:))) To jeszcze na koniec rzadkość, czyli szalony wschód słońca, jeszcze z grudnia.:)
Pozdrawiam serdecznie:)
Grażyna
No to zaczynamy.:)
Niech będzie dobry i spokojny. Niech dobre, radosne, szczęśliwe chwile przeważają.
Spełnienia marzeń, stabilizacji, pogody ducha, każdemu tego, czego mu trzeba najbardziej. Udanych spotkań, pięknych podróży, czego sobie tylko zapragniecie.:)
SZCZĘŚLIWEGO NOWEGO ROKU!
Pozdrawiam serdecznie:)
Grażyna
Niech będą spokojne, pełne ciepła, radości.
Niech dadzą wytchnienie od codziennych trosk, niech będą kolorowe i radosne.
Wesołych Świąt!
Grażyna
