Jeszcze o Ogrodzieńcu

To kontynuuję relację z pobytu. Wprawdzie byliśmy tylko w sobotę, ale i tak atrakcji było sporo.

I jak zwykle trafiliśmy na sympatycznych ludzi. W poszukiwaniu pamiątek i prezentów podeszliśmy do jednego z kramów. Gdy gmerałam w rzemykach usłyszałam jakiś miłe popiskiwanie. Zajrzałam ciekawie za kram. Tam, na leżaczku, na białej, puszystej skórze, leżało urocze maleństwo. I oczywiście w stroju z epoki.:))) No cudo! Kram, jak się okazało znajomy, bo u nich (chociaż internetowo) kupiłam swoje pierwsze tabliczki. 🙂 Bardzo mili ludzie.:) Pogadaliśmy, kupiliśmy parę rzeczy.
Przekąsiliśmy małe co nieco, poszwendaliśmy się trochę, czekając na koniec koncertu i na początek walk. Czyli mojego ulubionego punktu programu.:) Zafascynował mnie kolor włosów tej dziewczyny. W ogóle tym razem panie miały naprawdę ciekawe kolory. Jednolite lub mieszane. Było na co popatrzeć.:) Ta miała takie oliwkowe, spodobały mi się jeszcze włosy o trudnym do zdefiniowania kolorze: turkus, szmaragd?, bo sporo zieleni w tym było. Na zdjęciu nie wyszedł tak ładnie.Koleżanka jej sprowadziła farbę. Ciekawe czy są jakieś naturalne barwniki do takich szaleństw?

No i wreszcie wyczekiwane walki. Indywidualne pojedynki wojów. Mmmm… Walka trwa minutę, styl jest baaardzo widowiskowy. Panowie tłuką się wspaniale.:) Walki są niezwykle dynamiczne. Chwilami wygląda na to, że gdyby nie zasłonięta czasem twarz i ochraniacze na zęby, to niektórzy wojowie używaliby także… zębów.:)))

Wprawdzie od walczących odgradza widzów podwójna bariera, ale sędziowie nie zawsze zdążą z interwencją i wojowie z wdziękiem przewracają się, taranując obydwie bariery, a widzowie muszą szybko zmykać.:))) Sędziowie mają do pomocy współczesnych ochroniarzy, ale im też nie zawsze uda się utrzymać barierę. Bardziej zacietrzewionych wojowników trzeba czasem siłą rozdzielać i odciągać od siebie.:)
Oczywiście obsada jest międzynarodowa: Polacy, Czesi, Węgrzy, Francuzi. Akurat podczas tych pojedynków, które oglądaliśmy, Francuzi stanowili atrakcję. Różnili się bardziej strojem, walczyli widowiskowo i dynamicznie. Jeden z nich stoczył najdłuższy pojedynek. To ten z zielono-czarną tarczą. Poziom był tak wyrównany, że trudno było wyłonić zwycięzcę.:) Słowem było na co popatrzeć.:)))

Gdy już nasyciliśmy się widokiem wojów pojedynków, była chwila przerwy. Potem dobrali się do Mieszka I i wzięli i go ochrzcili.:))) Mieszko przybył z biskupem i licznym orszakiem. Orszak mi się nie zmieścił na jednym zdjęciu i będzie w kawałkach.:) Mieszko to ten w białej szacie. Wprawdzie powinien ją dostać dopiero po chrzcie, ale nieco nagięto ceremoniał.:)))

Ci dwaj wojowie na końcu szeregu ustawiali się potem z turystami do zdjęcia. Nie muszę chyba pisać, że wykorzystaliśmy to z synkiem?… :))) Ale ponieważ ja tam jestem, to oszczędzę Wam tego widoku.:)))
Tutaj jeszcze Dobrawa, przed ceremonią.

Mieszko pokornie i godnie przyjął chrzest oraz krzyż z rąk Dobrawy.

Po ceremonii wojowie udali się na plac boju, gdzie miała się odbyć wielka bitwa. My już z tej atrakcji zrezygnowaliśmy. Przed nami trochę kilometrów i chcieliśmy uniknąć korków przy wyjeździe. Toteż spokojnie poszliśmy w stronę parkingu. Po drodze wypatrzyłam jeszcze jedną piękność.:)))

Potem czekała nas jeszcze niezapowiedziana atrakcja, którą odbieraliśmy z mieszanymi uczuciami. Z jednej strony było to piękne widowisko, ale z drugiej – odbywało się to podczas wielkiej bitwy i wyglądało to na działanie celowe i hmm… złośliwe. Otóż nagle nad zamek zaczęły nadlatywać paralotnie z silnikami. Próbowaliśmy je liczyć, ale niektóre zawracały i utrudniały rachunek. Ale i tak było ich przeszło dwadzieścia. Olbrzymie stado! W dodatku niektóre krążyły tuż nad terenem, na którym odbywała się właśnie bitwa… Na zdjęciu jest ich tylko kilka, bo kręciły się po okolicy i odlatywały partiami.

Po obejrzeniu tej hałaśliwej atrakcji poszliśmy wreszcie do samochodu. I tak zakończyła się nasza wycieczka. Teraz przed nami, w czwartek, kolejny wyjazd. Ale mam tremę!

Pozdrawiam serdecznie:)
Grażyna