Biskupiński jubileusz cz. 2

Przeglądam zdjęcia, trudno się zdecydować. Tematyka była tak bogata, nie do wszystkiego dotarliśmy. I teraz zauważyłam, że nie zrobiłam zdjęć z czegoś, co bym określiła placem zabaw dla dzieci. Najrozmaitsze gry i zabawki z najprostszych materiałów: drewna, sznurków, woreczków z piaskiem. Zabawki wymagające zręczności, równowagi, współpracy. Na przykład coś w rodzaju nart, takie dwie deski z uchwytami na stopy. Stają na tym dwie osoby i muszą iść.:))) Skoordynowanie ruchów bywa często trudne i daje zabawne efekty. W zabawie brali udział również rodzice i bawili się równie dobrze co najmłodsi.:))) Można było zbudować replikę chaty ze specjalnie przyciętych belek, ulepić coś z gliny, napisać swoje imię hieroglifami. Myślę, że przez tydzień, codziennie cały dzień, to może by się dało to jakoś ogarnąć.:)))
Pogoda dopisała, to tym razem zafundowaliśmy sobie rejs repliką wikińskiej łodzi. „Freya” miała wprawdzie żagle, ale używano tylko wioseł. Trochę mi było za krótko i chętnie bym sama spróbowała powiosłować.:)

Do chat łużyckich zajrzeliśmy obowiązkowo, tym razem trafiłam na krosna, dopiero przygotowana osnowa, widać, że będzie kratka.:)

Wystawa żaren. Mmmm… ależ korciło.:) No ale nawet jakbym nabyła takie cudo, to ciekawe, jakbym je niosła.:)))

Przy stanowisku Rzymian kram z przyprawami i przepiękną mapą. Obok stała miseczka z rozżarzonymi węglami. Dowiedzieliśmy się, że spalane liście laurowe mają ciekawy zapach i hmmm… pomagają wieszczkom w pracy…:)))

Przy okazji wypatrzyłam na ławie ciekawe… nakrycie głowy(?).

Zainteresowaliśmy się tematem starożytnego Egiptu. Próbowaliśmy swoich sił w napisaniu imienia hieroglifami. Oczywiście to było bardzo uproszczone. I okazało się, że narysowanie tych symboli wcale nie jest proste.:) W innym miejscu były sanie z blokiem piaskowca.

Na inscenizacje transportu nie trafiliśmy, ale spotkałam dziecię w bandażach które robiło za mumię i przy okazji trochę się dowiedziałam. Dziecię opowiadało mamie co się działo. Mama akurat nanosiła na moją rękę delikatny wzór jaguą, to nawet nie mogłam się ruszyć.:) Jagua jest barwnikiem roślinnym, maluje się nią krótkotrwałe „tatuaże”, podobnie jak henną. Tylko jagua ma taki granatowo-szary kolor. U mnie wzór wytrzymał ponad dwa tygodnie.:)
Po drodze był też kram garncarza. Jak zwykle nie tylko gotowe wyroby, ale jest koło garncarskie i można sobie popatrzeć, jak pod zręcznymi palcami garncarza powstają najróżniejsze kształty.

Dalej trafiliśmy na dymarki i akurat załapaliśmy się na wykład o rudach żelaza, metalurgii, wytapianiu, stopach i innych takich.:)

Słońce rozpalało kolorowe błyski w witrażach. Pani akurat kończyła pracę przy przepięknych sówkach. Synka wyraźnie urzekły. Zamówiliśmy jedną i po pewnym czasie odebraliśmy błyszczące cudeńko, podobne do tego ze zdjęcia.

Na koniec oczywiście musieliśmy coś wypatrzeć na parkingu. Cóż, nie byle co. Tylko ciekawe, kto tym Lamborghini przyjechał.:)))

I to byłoby tyle mojej relacji. Trudno było coś wybrać, staraliśmy się obejrzeć rzeczy, które były dla nas nowe. Tym razem spędziłam więcej czasu zachwycając się haftami przy chacie pałuckiej. Ale znowu nie mam zdjęć! Wszystko przez emocje, bo zobaczyłam (i zapragnęłam!) piękną czerwoną halkę z czarnym haftem. Nosi ona wdzięczną nazwę… piekielnica.:) Pani powiedziała, że ma duży rozmiar i przywiezie mi jutro. Przywiozła! Kupiłam oczywiście.:))) Do tego zapomniałam się spytać, czy mogę zrobić jej zdjęcie i umieścić na blogu, bo haft autorski i zdobył pierwsze miejsce w konkursie! No zacną rzecz nabyłam.
Tradycyjnie nabyliśmy pamiątki i miód. Tam jest zawsze stoisko. Wybór niesamowity, pierwszy raz widziałam miód klonowy. Pyszny.:) Synkowi zawsze kupujemy miód z plastrem. Pięknie to wygląda, jest atrakcyjne i smaczne.:)
Ciągle jeszcze coś się przypomina. Tyle tego było. Ciekawe, co wymyślą w przyszłym roku. Teraz jest nowy dyrektor, mam nadzieję, że będzie kontynuował tradycję.:)
Teraz już spokój, skończyły się festiwale, festyny, wyjazdy. Może w przyszłym roku uda się pojechać także do Ogrodzieńca? Zobaczymy. Teraz jesień powoli osuwa się ku zimie. Aby do wiosny!:)

Pozdrawiam serdecznie:)
Grażyna